เฮี๊ยน!ผีนางรำ ผีนางรำเป็นผีไทยอีกหนึ่งตนที่ผมคิดว่าน่ากลัวมากๆเลยครับ ย้อนไปในวัยเด็ก พ่อผมย้ายงานบ่อย ผมกับแม่จึงต้องคอยย้ายตามไปด้วย คราวนี้ผมย้ายที่เรียนผมย้ายบ้านก็เลยยังไม่ชินอีกเหมือนเดิม แต่ประจวบเหมาะกับผมตื่นสายแถมไม่คุ้นชินกับที่แถวนี้ทำใหวันนั้นผมต้องรีบมากๆตัวบ้านที่ผมพึ่งย้ายมาเป็นแยกเล็กๆและจะมีซอยใหญ่แยกออกมาตรงกลางซอยมีต้นไทรขนาดใหญ่แต่มีซากปรักหักพัง กุมงกุมาร อะไรไม่รู้เต็มไปหมด อย่างที่บอกวันนั้นผมรีบมากจนไปเหยียบตุ๊กตานางรำคอขาดแรกๆผมก็รู้สึกผิดแต่คิดว่ามันก็แค่ตุ๊กตาที่คนเอามาทิ้งผมเลยรีบไปโรงเรียน ผมมาถึงโรงเรียนยามก็มองผมแล้วบอกว่าผู้ปกครองเข้าไม่ได้นะครับผมก็ไม่ได้เอะใจเพราะผมมาคนเดียวผมเดินเข้าโรงเรียนตามปกติ จนถึงเวลากลับถึงบ้านแม่ชิงถามผมว่าไปวันแรกก็ได้เพื่อนสวยขนาดนี้เลยหรอทำไมไม่พาเข้ามาผมตกใจและบอกแม่ว่าผมมาคนเดียวแม่ผมหน้าซีดก่อนจะวิ่งไปเอาพระมาคล้องหัวผม วันนั้นก็ปกติดีแต่ตอนนอนผมรู้สึกคันบริเวณคอจึงถอดพระที่แม่ให้เก็บใส่กล่อง ช่วงที่ผมกำลังจะเคลิ้มหลับก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยเบาๆ มันทำให้ผมตาลุกวาวเพราะผมกลัวอะไรแบบนี้มากแต่คิดว่าคงเหนื่อยผมเลยจะหลับอีกครั้ง คราวนี้เสียงมาดังกว่าเดิมมากผมลืมตาขึ้นและเปิดไฟนอนแต่มันทำให้ผมนอนไม่หลับจนรู้ตัวอีกทีก็เช้าวันนี้ผมลงมาแม่ทักท้วงถึงพระและให้ผมใส่ตลอดเวลาความวัยรุ่นอะครับมันไม่แฟชั่นพอถึงโรงเรียนผมถอดออกจนลืมไปว่ากลับบ้านต้องใส่ผมไปเจอต้นไทรต้นเดิมเพราะเลี่ยงไม่ได้ครับคราวนี้ผมเห็นเป็นผู้หญิงชุดไทยใส่ชฎาจ้องมาที่ผมในใจคิดว่าไม่ใช่คนแน่ๆแต่ก็มีเสียงดนตรีไทยดังขึ้นมาจนทำให้ผมแน่ใจผมรีบวิ่งกลับบ้านสุดชีวิตโชคดีที่แม่ยืนอยู่หน้าบ้านเหมือนจะรู้ว่าผมเจออะไร ผมเข้าไปกอดแม่ด้วยความกลัวแต่แม่ชิงถามผมเลยว่าทำไมมึงไม่ใส่พระ แล้วดึงผมไปอยู่ในบ้านแม่ก็รีบออกจากบ้านไปบอกให้ผมอยู่ในบ้านห้ามไปไหนและไปเอาพระมาใส่ผมกลัวมากๆและใส่ไว้ ตกดึกผมลุกมากินน้ำเลยจับที่คอแต่สร้อยนั้นหายผมคิดว่าคงไม่มีอะไรมากเพราะอยู่ในบ้านผมรีบขึ้นไปนอนแต่จังหวะที่ปิดไฟลงนอนเหมือนมีคนทุบใต้เตียงผม ผมลุกขึ้นมานั่งแล้วจากนั้นเสียงดนตรีก็ดังขึ้นมาคราวนี้ห้องผมมืดแต่เห็นผู้หญิงชุดไทยใส่ชฎาที่อยู่บนต้นไม้เขาหันหลังให้และเหมือนจะพูดว่าคอกู…